Oudenaarde zou een stad van Cyriel Buysse kunnen zijn. Er is een ongezien roemrijk erfgoed patrimonium met een diep verleden. Zelfs Victor Hugo raakte niet uitgekeken op al dit moois. Op de kleine markt vinden we een half verbogen parel. Ooit het refugehuis van de abdij OLV ter Walle van Elsegem. De priorij. Maar na de Franse revolutie werd het een brouwerij-mouterij.
In 2003 opende in de door de heer Willy Naessens gerenoveerde kelder een brasserie. Reeds eeuwen in eigen bodem verankerd. Asperges en spinazie, wit-blauw ras, de duiven en de hazen uit het bos en uit Vlaamse fruit, bier van Roman, en Liefmans, mosterd van Camp’s en Braeckman jenever. Want eigen keuken is ons koninkrijk. Er zijn nog Vlaamse reuzen met voeten stevig in de lemen grond.
Welkom!
Dagelijks zijn er seizoensgebonden gerechten te verkrijgen. De keuken is rijkelijk en royaal en dus niet alleen voor snoepers. De chef graaft als een bezetene naar de wortels van het zijn, vaak klaterend en schaterend in oeverloze en uitbundige conversaties.
Maar het gelukkigst is hij in de hooggespannen concentratie dichtbij zijn fornuis, waar hij de markt verse ingrediënten rangeert met een tomeloze liefde voor hij die zijn creaties mogen verorberen, terwijl hij in gesneden stilte sublieme borden creëert, waarop ieder ingrediënt zijn geëigende plaats heeft. Kwetsbaar en agressief soms, maar artistiek natuurtalent met een groot hart. Je ervaart kundigheid en verfijnde smaak maar vooral de levensnoodzakelijke liefde voor het vak, onuitputtelijke vindingrijkheid en permanente kwaliteit.
Hij straalt rust uit van wijlen ondoorgrondelijke Augustijnse monniken, die echter alles zien en horen, die geserveerd maar soms komisch, intervenieert maar op alle vlak vakmanschap demonstreren. Deze klasbak komt duidelijk van Mars.
